reo An gcinneann cumas comhlachta a bheith torrach agus beathú cíche ar leanbh, is é sin, seilbh breasts agus uibheacha, cinniúint an choirp sin? Maidir leis an úrscéalaí bochtaithe Natsuko, is cosúil go gcuireann príomhcharachtar an díoltóra Seapánaigh Mieko Kawakami, máithreachas agus neamhleithleachas le taithí na mban sa rang oibre. Ach n’fheadar: an féidir scaoileadh le breasts agus uibheacha? Cad a dhéanann duine saor?
Déanann an t-úrscéalaí agus polaiteoir Shintaro Ishihara cur síos air Cíoch agus uibheacha mar “drochbhéasach agus do-ghlactha” a d’fhéadfadh a bheith ina bhealach eile le rá nach bhfuil eagla ort roimh sheamhan, naipcíní sláintíochta a úsáidtear, an bhochtaineacht agus na daoine atá ag obair. Tá teanga Natsuko, aistrithe ag Sam Bett agus David Boyd, snasta go leor. Bhí an mothú aige go raibh sé ag éisteacht le duine ag labhairt sa dorchadas: intimacies ócáideacha agus iad fite fuaite le héadaí fánacha, uafásacha agus brionglóideacha.
Cíoch agus uibheacha Is é an chéad úrscéal iomlán Kawakami a shroich léitheoirí Béarla agus tá sé roinnte ina dhá chuid. Is é atá sa chéad chuid ná atheisiúint ar scéal ó 2008; téann an dara cuid chuig an scéalaí céanna, Natsuko, ocht mbliana ina dhiaidh sin. Tá an chéad chuid dlúth agus fíochmhar. Bogann sé i gciorcal daingean de réir mar a théann deirfiúr Natsuko, Makiko, óstach scothaosta, go Tóiceo: "Shíl mé faoi ionchlannáin chíche a fháil." Tagann sé le Midoriko, a iníon 12 bliana d’aois, a dhiúltaíonn labhairt. Cuireann an saol agus a gcorp eagla ar an triúr. Maidir le Midoriko, tá fuath a colainne atá ag athrú ag bagairt a bheith ina fuath dá máthair, foinse a saoil agus ina siombail den riocht do-ghlactha a bhaineann le bheith ina bean.
Tá an dara cuid, an chuid is mó den leabhar, díleácha agus tuisceanach. Tá Natsuko ag obair ar an dara húrscéal. Ba mhaith léi leanbh a bheith aici ach ní féidir lena corp gnéas a iompar, rud a chuireann imní agus brón uirthi. Tá cosc ar inseamhnú saorga do mhná Seapánacha nach bhfuil pósta: caithfidh tú dul chuig banc sperm lasmuigh den tír nó socruithe mídhleathacha a dhéanamh le deontóir. Tá an chuid seo comhdhéanta de chomhráite mar go gcaitheann Natsuko am lena comhscríbhneoir, eagarthóir, iar-chomhghleacaí, agus go hachomair Makiko agus Midoriko.
Tarlaíonn na teagmhálacha a chuireann mearbhall ar Natsuko, áfach, le beirt lucht aitheantais ar deontóirí sperm gan ainm iad a dtuismitheoirí bitheolaíocha. Tógadh Aizawa ag athair a raibh grá aige dó; Tógadh Yuriko le pedophile ar ghoid a mí-úsáid uafásach í as a folláine go léir. Is gníomh foréigin é gach cinneadh leanbh a thabhairt isteach sa saol uafásach seo. "Níor chóir go mbeadh éinne ag déanamh sin," a deir sé le Natsuko, ag cur leis, "An bhfuil a fhios agat cad a chuireann ina luí ort go bhfuil sé seo go maith?" … Cibé an leanbh, an té a chónaíonn agus a fhaigheann bás a itheann pian, ní féidir leat a bheith riamh. Macallaíonn focail Yuriko i ngach áit Cíoch agus uibheacha mar a chuireann Kawakami an bhreith féin faoi scrúdú. Caitear isteach i ndomhan atá timpeall orainn lena líonta; tá rath ar chuid acu, cuid eile ag fulaingt.
Gné iontach d’obair Kawakami, ar ceiliúradh í sa tSeapáin, is ea an úsáid a bhain sí as canúint Osaka. Cé go ndéantar cur síos ar an teanga seo i Cíoch agus uibheacha - “Ní bhaineann cumarsáid dáiríre le fíor-chanúint Osaka. Is comórtas é ... Conas a chuirim é? Is ealaín í ”, ní thugann na haistritheoirí Bett agus Boyd ar ais í. In 2012, sliocht as Cíoch agus uibheacha sa phost ag a comh-aistritheoir Louise Heal Kawai, a mholann "Smaointeoireacht faoi Ionchlannáin Cíche" a fháil ag Makiko faoin teideal "Natsuko, Thinking About Getting My Breasts."
Déanann Kawai comparáid idir chanúint Osaka agus canúint Mancunian: drochbhéasach, cairdiúil, macánta. In aistriúchán Bett agus Boyd, tá feimineachas Kawakami beoga, ach uaireanta mothaíonn an teanga go gruama; Idir an dá linn, in aistriúchán Kawai, imbhuaileann feimineachas agus teanga ar bhealach a bhfuil cuma an-neamhfhreagrach air. Seo Brett agus Boyd, ag aistriú freagra Midoriko ar mhian a máthar le haghaidh máinliachta: “Tá sé scanrúil, ní fhaighim i ndáiríre é. Tá sí chomh, mar sin, mar sin, mar sin, chomh disgusting ... Is amadán í, an t-amadán is mó. "Is mise Kawai:" ní thuigim. PUKE PUKE PUKE PUKE PUKE! ... D’éirigh sé as a vaigín, mo mháthair, amaideach, amaideach, craiceáilte, tiubh mar dhá chlár ghearra ”.
Maidir leis an tsábháil agus an scorradh, níl a fhios agam, ag déanamh comparáide fairsing idir an dá aistriúchán thar a bheith difriúil, ar cuid iad Kawakami, arb é an t-aistriúchán é a athlonnú agus a athchruthú. Sa dara cuid tá an cheist is práinní: cuireann an chuid leathnaithe seo den úrscéal in iúl cén fáth a ndéantar a cuid ceisteanna faoi shaoirse na mban a athrá - seachas Yuriko - ar bhealach sách clasaiceach. An mbeadh sé deacair rudaí a léiriú mar gheall ar chanúint neamhfhreagrach Natsuko Osaka, a intleacht teanga. An bhfuil meascán Kawakami de ghrinn agus pian níos géire, níos spice agus níos nuálaí ná mar a fhuaimeann sé i mBéarla?
Beag beann ar na héagsúlachtaí teanga agus struchtúracha atá ag Cíoch agus uibheacha, léirítear an smaoineamh seo i dtréimhsí uile an úrscéil: is é an corp, a thugann breith agus bás, an t-am atá thart, an lá atá inniu ann agus an todhchaí. Cuireann an fonn chun leanaí a thógáil agus taithí a fháil ar staid saoirse eile isteach ar go leor mná. Aon uair a bheimid ag breith ar shaol nua, leanaimid ar aghaidh leis an sean. Tá mothú Natsuko dá leanbh gan bhreith visceral; Dealraíonn sé go bhfuil an diongbháilteacht atá aige a shaol a atógáil ag breathnú siar ar a mháthair agus a sheanmháthair grá agus dóchas iníon sa todhchaí. “Níl mé ag iarraidh leanaí. Ba mhaith liom bualadh leo. Mo mhac."
• Is é an t-úrscéal is déanaí de chuid Madeleine Thien ná Don't Say We Have Nothing. Tá Breasts and Eggs le Meiko Kawakami, aistrithe ag Sam Bett agus David Boyd, foilsithe ag Picador (£ 14,99). Chun cóip a iarraidh, téigh chuig guardianbookshop.com. Féadfaidh muirir loingseoireachta a bheith i bhfeidhm.
